Kamuda görev yapan birçok meslek grubuna tayin ve atamalarda lojman kolaylığı sağlanırken, benzer şekilde zorunlu hizmet yürüten sağlık çalışanları bu olanaktan büyük oranda mahrum kalıyor. Sağlık Bakanlığı bünyesinde görevli doktor, hemşire, sağlık teknikeri ve diğer personel için barınma problemi her geçen gün daha ciddi bir hal alıyor.

Anadolu’nun farklı bölgelerine mecburi hizmet kapsamında atanan tabipler ve sözleşmeli statüde çalışan sağlık personeli, lojman desteğinden yararlanamıyor. Halbuki bu personeller de tıpkı öğretmen, polis ya da asker gibi belli sürelerle belirli bölgelerde görev yapmakla yükümlü. Ancak lojman uygulamaları bu zorunluluğu hafifletmekten oldukça uzak.

Birçok şehirde Sağlık Bakanlığı’na ait lojman dahi bulunmazken, büyükşehirlerdeki sınırlı sayıdaki lojmanların yalnızca yöneticilere tahsis edilmesi sağlık çalışanları arasında adalet duygusunu zedeliyor. Üstelik bu yönetici kadrolarına geçişte sınav, liyakat ya da kıdem gibi kriterler aranmaması, camiada büyük tepki topluyor. Dün sağlık personeliyken lojman hakkı bulunmayan biri, ertesi gün daire başkanı olarak lojman imkanına kavuşabiliyor. Hem de Ankara gibi büyük şehirlerde, neredeyse hiçbir bedel ödemeden.

Barınma sorunu, yeni atanan personelin göreve başlama sürecini uzatıyor; bazı durumlarda ise istifalara yol açıyor. Kiraların yüksek olduğu bölgelerde, görev yeri ile barınacak yer bulma arasındaki süreç çalışanlar üzerinde ciddi bir ekonomik ve psikolojik baskı oluşturuyor. Bu da sağlık hizmetlerinin aksamına neden oluyor.

Sağlık çalışanları, görev yaptıkları bölgelerde diğer kamu görevlileriyle eşit şartlarda lojman imkanından yararlanmak istiyor. Talep ettikleri ise yalnızca adil, şeffaf ve sürdürülebilir bir barınma politikası.