Çocuğunuz yakın zamanda otizm belirtilerinden bazılarını göstermeye başladıysa, otizm nedir ve bu konuda ne yapmalısınız işte cevabı.

2 yaşından önce tamamen normal görünebilirler, ancak üç veya dört yaşlarında otizm belirtileri göstermeye ve sosyal ve dil becerilerini kaybetmeye başlayabilirler. Semptomlar hafif ila şiddetli arasında değişebilir. Kapsamlı bir değerlendirme için çocuğunuzu bir sağlık kuruluşuna götürmelisiniz. Sağlayıcınız, Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabındaki (DSM) yönergeleri kullanarak, çocuğunuzun OSB olup olmadığını belirleyecektir.

Otizm Nedir? Belirtileri Nelerdir?

Otizm, çocuğun sosyal ve bilişsel gelişimini etkileyen gelişimsel bir bozukluktur. Çocuğun dil, beden dili ve sosyal etkileşimlerde zorluk yaşamasına neden olur. Otizmli çocuklar genellikle arkadaşlık kurmakta ve yaratıcı oyunlara katılmakta zorluk çekerler. Başkalarıyla konuşmaktan kaçınma eğilimindedirler ve dilleri alışılmadık şekilde argo veya tutarsız olabilir.

Otizmli çocuklar sıklıkla tekrarlayan hareketler ve anormal davranışlar sergilerler. Ayrıca trenler veya bunların parçaları gibi belirli nesnelerle meşgul olabilirler. Ayrıca değişime uyum sağlamakta güçlük çekerler ve çevreleri aşırı uyarıcı veya yeni olduğunda hüsrana uğrayabilirler. Ayrıca başkalarıyla, özellikle ebeveynlerle etkileşim kurmakta zorlanırlar.

Otizmli kişilerin genellikle nesnelere karşı olağandışı takıntıları vardır ve yeni arkadaşlar edinmeleri pek olası değildir. Evlerinden dışarı çıkamayabilir veya günlük işlerini yapamayabilirler. Ayrıca sosyal etkileşime müdahale eden kısıtlayıcı alışkanlıklar geliştirebilirler. Örneğin, otizmli bazı kişiler sürekli olarak tişört giyerler ve bu da soğuk havalarda sağlıklarını etkileyebilir.

Otizmi mümkün olduğunca erken teşhis etmek önemlidir. Otizm bir spektrum bozukluğu olmasına rağmen bazı çocuklar okula başlayana kadar belirti göstermeyebilir, bazı durumlarda ise yetişkin olana kadar teşhis konulamaz. Otistik bireylere uygun desteği sağlamak ve yaşam kalitelerini iyileştirmek için erken teşhis çok önemlidir. Otizmin en erken belirtileri genellikle iki yaş civarında ortaya çıkar, ancak bazı belirtiler daha erken yaşlarda da ortaya çıkabilir.

Otizmli çocuklar da hiperleksi belirtileri gösterebilir. Hiperleksi bir öğrenme güçlüğüdür ve otizmli insanlar genellikle okumakta zorluk çekerler. Bu gelişimsel bozukluğu olan çocuklar, nörotipik akranlarından daha erken okumayı öğrenebilirler, ancak okuduklarını anlamakta zorluk çekme eğilimindedirler. Ayrıca duygularını ifade etmekte zorlanabilirler.

Otizmli çocuklar ses tonlarını düzenlemede zorluk yaşayabilirler. Çok yüksek veya çok sessiz konuşabilirler. Bu, otizm belirtisi veya daha ciddi bir gelişim durumu olabilir, ancak her zaman kalifiye bir sağlık uzmanı tarafından kontrol edilmelidir.

Nedenler

Pek çok insan aşıların otizme neden olup olmadığını merak ediyor, ancak CDC bu bağlantıyı destekleyecek hiçbir kanıt olmadığını söylüyor. Bununla birlikte, 1990’larda ve 2000’lerin başında yapılan bazı araştırmalar, belirli aşıların otizmle bağlantılı olabileceğini düşündürmektedir. Örneğin, kızamık ve kızamıkçık aşıları otizmle ilişkilendirilebilir, ancak hiç kimse bu ikisi arasında kesin bir bağlantı kuramadı. Ancak CDC, ebeveynler arasında farkındalık yaratmak ve onları otizmin olası nedenleri hakkında eğitmek için üzerine düşeni yapıyor. Ayrıca, otizm için risk faktörlerini anlamak için Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en büyük erken gelişim araştırmasını üstleniyor.

Bilim adamları, otizm ve bağışıklık sistemi sorunları arasında doğrudan bir genetik bağlantı kurmamış olsalar da, otizmli kişilerin alerji ve gıda intoleransı geliştirme olasılığının daha yüksek olduğunu biliyorlar. Otizmin güçlü bir genetik bileşeni olduğunu da biliyorlar. İlgili kesin genetikten bağımsız olarak, Ulusal Sağlık Enstitüleri, otizmin, muhtemelen faktörlerin bir kombinasyonunun neden olduğu karmaşık bir bozukluk olduğu konusunda hemfikirdir.

Otizmin genetik nedenlerinin çoğu kalıtsal olmakla birlikte, genetik olmayan nedenler de vardır. Bazı genetik etkiler erken beyin gelişiminin önemli yönlerini etkilerken, diğerleri sinir hücrelerinin birbirleriyle nasıl iletişim kurduğunu etkileyebilir. Beyin iletişimindeki kesin farklılıkları keşfetmek ve sonunda otizmli insanlar için yaşam kalitesini artıracak tedavilere yol açmak için araştırmalar devam etmektedir.

Otizmin bir başka nedeni de kromozom anomalileridir. Bunlardan biri, vakaların %1 ila %15’ini oluşturan Down sendromudur. Ancak bu durumdan sorumlu spesifik genler hala bilinmiyor, bu da bilim adamlarının genetik bir bağlantı olup olmadığını keşfetmek için çok sayıda bireyi incelemesi gerektiği anlamına geliyor.

Otizmin nedeni karmaşık ve tartışmalıdır. En popüler teori, otizmin faktörlerin karmaşık bir kombinasyonu olduğunu belirtir. Bazı araştırmacılar bunun kalıtsal olabileceğine inanırken, diğerleri ikisi arasında bir bağlantı olmadığını söylüyor. Diğerleri bunun çevresel tetikleyicilerin bir sonucu olabileceğini düşünüyor. Örneğin cıva zehirlenmesi, kurşuna maruz kalma ve aşılardaki koruyucu maddeler otizme neden olabilir.

Teşhis

Resmi bir otizm teşhisi, uygun tedavi ve desteği sağlamanın ilk adımıdır. Bir psikiyatrist veya lisanslı psikolog, otizm spektrum bozukluğunun (ASD) resmi teşhisini koyabilen nitelikli bir tıp uzmanıdır. Bir sosyal hizmet uzmanı ayrıca resmi bir ASD değerlendirmesi yapmaya hak kazanır. Resmi bir teşhis konulduktan sonra hasta, özel tedavilere ve desteğe erişim gibi finansal ve yasal faydalar elde edebilir. OSB’li bireyler için devlet programları da mevcut olabilir, ancak bunlar eyaletten eyalete büyük farklılıklar gösterebilir.

Bir çocuğa otizm teşhisi konduğunda, ebeveynler genellikle çeşitli duygular yaşarlar. Çaresiz ve bunalmış hissedebilseler de, teşhisten olumlu bir sonuç almayı umuyorlar. Teşhis, kaynaklara erişmelerine, güçlü yanlarını anlamalarına ve diğer otistiklerle bağlantı kurmalarına yardımcı olacaktır. Doğru bir teşhis koymak için bazı ipuçları:

Bazı durumlarda, bir çocuk ergenlik çağına gelene kadar tanı almaz. Bu çocuklar zor bir çocukluk geçirebilir veya farklı olduklarını düşündüren bilgilere karşı daha hassas olabilirler. Ayrıca, daha büyük bir çocuk başka teşhisler almış olabilir ve otizm teşhisi onlar için şaşırtıcı olmayacaktır.

Geleneksel otizm teşhisine ek olarak, bu bozukluğa yol açabilecek bir dizi spesifik tıbbi neden vardır. Bunlardan bazıları genetik anormallikleri, enfeksiyonu veya tedavi edilmemiş metabolik bozuklukları içerir. Ayrıca otizmli kişilerde sıklıkla epilepsi görülür. Bunun, bozukluğun organik olmaktan çok nörobiyolojik olduğunun bir göstergesi olduğuna dikkat etmek önemlidir.

Otizm Spektrum Bozukluğunun Değerlendirilmesi ve Teşhisi El Kitabı, araştırmacılar, klinisyenler ve diğer profesyoneller için temel bir referanstır. Özellikle rehabilitasyon tıbbı, okul psikolojisi ve çocuk psikolojisi ile ilgilenenler için faydalıdır. Lisansüstü programlardaki personel sağlık öğrenciler için de gereklidir. Kitap ayrıca en iyi uygulamaları ortaya koyuyor ve devam eden zorlukları tartışıyor.

Pediatri, aile hekimliği veya pediatride HCP eğitimi almış HCP’ler çalışmayı tamamladı. Çalışma, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 14 bölgeden HCP’leri içeriyordu. Katılımcılar yaşlarına, cinsiyetlerine ve ebeveynlerinin eğitim ve gelir düzeylerine göre seçilmiştir.

Tedavi

Ulusal Sağlık Enstitüleri, otizmi sosyal etkileşimler, iletişim, tekrarlayan ve takıntılı ilgi sorunları olan bir bozukluk olarak tanımlar. Bu sorunlar hafif veya şiddetli olabilir. Otizmli çocuklar da sıklıkla biliş ve gelişimlerinde gecikmeler yaşarlar. Belirtiler davranışsal müdahaleler ve erken tanı ile tedavi edilebilir.

Ergoterapi, fiziksel, motor ve bilişsel becerilere odaklanan terapötik bir yaklaşımdır. Mesleki terapistler, bireylerin sosyal etkileşimlerini, uykularını ve motor koordinasyonlarını geliştirmelerine yardımcı olacaktır. Fizik tedavi, bireylerin esnekliklerini ve duruşlarını geliştirmelerine yardımcı olur. Sanat ve müzik terapisi de etkilidir. Bazı insanlar hayvan terapisini faydalı bulabilir. Bu hayvanlar, bireylerin hayvan korkularının üstesinden gelmelerine yardımcı olabilir ve hatta sosyal becerilerin geliştirilmesine yardımcı olabilir.

İlaçlar da otizm belirtilerine yardımcı olabilir. Bu ilaçlardan bazıları doktorlar tarafından reçete edilir ve kaygıyı azaltabilir ve odaklanmayı artırabilir. Ayrıca ruh hali değişimlerini ve saldırganlığı da yönetebilirler. Bununla birlikte, ilacın kendisi için doğru olduğundan emin olmak için çocuğunuzun doktorunun talimatlarına uymak önemlidir. Bazı ilaçlar bir çocuk için işe yarayabilir, ancak başka bir çocuk için çalışmayabilir.

Otizm tedavisi ayrıca yaşam tarzı ve diyet değişikliklerine dayanabilir. ASD için davranışsal tedaviler yönetimin temel dayanağı olmakla birlikte, bazı diyet ve yaşam tarzı değişiklikleri de araştırılmaktadır. Ancak, bu teknikler ezici olabilir. ASD’li bir bireyin mutlu bir yaşam sürmesine yardımcı olmak için doğru tedavi kombinasyonu çok önemlidir.

Otizm tedavisi, semptomların şiddetine ve çocuğun ihtiyaçlarına bağlıdır. Otizmli bir çocuğun zorluklarını ve ihtiyaçlarını anlayan bir sağlık kuruluşu ile çalışmak önemlidir. Ayrıca, belirli bir tedavinin etkinliğini destekleyen kanıtları her zaman çocuğunuzun sağlık uzmanından isteyin. Hem olumlu hem de olumsuz sonuçları tartışan çalışmaları arayın.

Sosyalleşme, otizm tedavisinin önemli bir parçasıdır. Başkalarıyla etkileşimde zorluk çeken çocuklar, diğer çocuklarla oyun buluşmalarına ve diğer etkinliklere katılmalıdır. Bu etkinlikler, göz teması ve başkalarıyla sırayla konuşma dahil olmak üzere yeni sosyal beceriler uygulamalarına yardımcı olacaktır. Sosyal beceri eğitim sınıfları, çocukların sosyal ipuçlarını nasıl okuyacaklarını öğrenmelerine de yardımcı olabilir.